Dzisiaj o czarnej stronie zawodu projektanta - bo przecież są i takie. W swojej karierze zaliczyłam już kilka dużych kryzysów, jeden całkiem solidny epizod wypalenia zawodowego, parę blokad, trochę chwilowych niemocy. Wiem coś na ten temat, wiem jak to boli, dręczy. Rzucałam tą robotę i odgrażałam się, że zostanę operatorem migomatu (czy jak to się tam nazywa). Ale oswoiłam się, przetrwałam, przepracowałam, znam. I o ironio!, przygotowując się do tego wpisu dopadła mnie ta cholera. No to już lekka przesada, prawda? A może to najlepszy moment żeby właśnie przyjrzeć się temu zjawisku? Walczyłam z kryzysem twórczym cały weekend (tak pracuję w weekendy - odpoczywam w tygodniu) - patrzyłam mu prosto w twarz. Oto moja relacja z chwilowego kryzysu projektantki wnętrz. 

Nie ma nudnych kolorów, każdy ma niezwykłą historię, przekaz, oddziaływanie. Ten wpis miał być o kolorze popularnie nazywanym czekoladowym, ale przypomniałam sobie o tym, że ten blog ma mieć charakter edukacyjny, i że warto czasem sięgnąć do klasyki by pokazać coś niebanalnego. Dziś historia jednego koloru, zahaczająca o sztuki piękne - malarstwo i fotografię. Brąz o smakowitym czekoladowym odcieniu. 

Słyszeliście już „minimalism is death”. Nadeszła era maksymalizmu. We wnętrzach, w modzie, w sztuce. Minimalizm i maksymalizm. Są jak dwa przeciwstawne żywioły, jak ogień i woda, jak dieta 1000 kalorii i zapusty. „Less is more” czy „Less is bore”, a może „more is more”?
Rzadko piszę takie teksty, ale chyba pora na zmiany. Po prostu oburza mnie zdanie co niektórych o moim zawodzie – że to lukrowanie rzeczywistości. O nie! Oczywiście może projektowanie nie zbawi świata, ale przynajmniej zmienia go na lepsze. Napiszę to bo i tak nikt nie czyta, wszyscy oglądają obrazki, a tu się walczy o świadomość projektanta.

Czy można być projektantem wnętrz bez dyplomu żadnej uczelni?
Czy można znaleźć pracę jako projektant wnętrz bez oficjalnego tytułu?
Czy papierek z uczelni otwiera drzwi do kariery?
 
Czas rozprawić się z tym tematem. Nie ma jednej słusznej odpowiedzi, jeśli interesuje was moje to zapraszam do lektury.

Znamy wiele wybitnych osób ze świata designu i projektowania, które nie miały w ogóle kierunkowego wykształcenia, a odniosły sukces. Choćby architekci Tadao Ando, czy Carlo Scarpa, ikona designu Eileen Grey, czy znana gwiazda Jonathan Adler. Ale nie mówimy dziś wyłącznie o talentach, ale o wiedzy i tym, co ją potwierdza.
 
Musze wam się przyznać, że irytują mnie głosy kolegów, którzy utyskują na konkurencję odwołując się wyłącznie do tego argumentu: jak ktoś nie skończył studiów i nie ma dyplomu, to nie powinien się znaleźć na tym rynku, bo go psuje niekompetencją. O przepraszam, znam wielu z dyplomami, których sama chętnie wysłałabym na księżyc. 

Praca projektanta wnętrz to nie tylko sam akt twórczy - to wieloetapowy i skomplikowany proces, który też trzeba zaplanować. Jak zorganizować cały proces pracy nad projektem wnętrz? Chyba nigdy nie mieliśmy tyle możliwości, co dzisiaj. Oczywiście nie mam recepty na wszystkie problemy, ale mam parę patentów, które u mnie w pracy się sprawdzają i tymi chcę się z wami podzielić. To szeroki temat, więc ten wpis będzie dopiero pierwszym z tej serii.

Stwórz najlepsza dla siebie strategię, zarządzaj świadomie całym procesem, a odczujesz dużą ulgę i zobaczysz, że przynosi to wiele wymiernych korzyści. 

W ten piękny wrześniowy dzień słońce przebija się przez moje stare drzwi z szybkami z fazowanego kryształowego szkła i na ścianie powstają setki tęczowych maźnięć. Mam niezwykłe drzwi wahadłowe jak z dawnych polskich dworców - taka zaleta mieszkania w starym domu. Na weekend przygotowuję obiecany post o narzędziach do zarządzania czasem i projektami ale dzisiaj na szybciutko chciałam was zainspirować odrobiną piękna :)

Zapraszam na wpis o modnym w tym sezonie szkle we wnętrzach. Ostatnio zachwycam się powrotem przepięknego szkła ornamentowego, które kojarzy mi się z modernistyczną architekturą lat 30 i szykiem tamtych nowoczesnych czasów. Modernizm wraca! Słyszeliście już o tym?

Jeśli często narzekasz na klientów - ten wpis jest dla Ciebie. To jest post dedykowany mojemu środowisku wnętrzarskiemu, ale myślę, że ma uniwersalny wydźwięk. Polecam go zwłaszcza przyszłym kreatywnym przedsiębiorcom, ale też tym projektantom, którzy prowadzą swoją działalność, ale czują że coś z ich biznesem jest nie tak.

Niektórzy nie wierzą w jego istnienie, tak jak nie wierzą w Yeti. KLIENT IDEALNY. Ja nie tylko spotkałam takich w swojej praktyce, ale też świadomie takich klientów wybieram. Nie stać mnie na innych. Sekret tkwi w tym, aby wiedzieć jaki ma być ten twój IDEAŁ? Jak to zrobić? To łatwizna - odpowiedz sobie na pytanie:

Jaki kolor ma mój wymarzony klient?

Nie wiesz o co chodzi? Zapraszam dalej.