Zabierałam się do tego postu już od dawna, bo jedna z rzeczy bez której w ogóle nie wyobrażam sobie życia (również tego zawodowego) to książka. Często mnie ktoś pyta, co polecam do czytania i jako wparcie do nauki, o aranżacjach wnętrz czy designie. Lista ta czekała, bo chciałam ją podać w formie recenzji każdej z pozycji z mojej biblioteki. Jednak z braku czasu i w związku z tym, że naprawdę trudno było mi wybrać książki ze sporego zbioru, zaczynam od takiego prostego zestawienia tych tytułów, które mam w podręcznej bibliotece w mojej pracowni i często do nich zaglądam.
Oto moja lista książek, nie tylko o projektowaniu wnętrz, ale z wielu innych pokrewnych dziedzin oraz tych, które uzupełniają naszą interdyscyplinarną dziedzinę.

Początek roku tradycyjnie witamy zestawieniem najmodniejszych nurtów we wnętrzach. Zapraszam na subiektywny przegląd tego, co będzie modne przez kolejne sezony. O kilku trendach już pisałam w zeszłym roku (o lastrico już w 2016). Jedno jest pewne: nastała era przepych, drogich materiałów, elegancji i jakości. Nie da się ukryć, że widać wpływ lat 30-tych. Pozostawiam (wyjątkowo) ilustracje bez komentarza. W kolejnym wpisie opowiem o modnych kolorach - zestawienie trendów kolorystycznych, ponieważ myślę, że należy się temu tematowi oddziele opracowanie. To która z propozycji przypadła Wam do gustu?

Ten blog to kolaż, Collage treści o pięknie i ciekawych ideach, pasjach i projektach. Kolaże cyfrowe w ilustracji wnętrz. To nie jest uniwersalna formą przekazu, pewnie powiecie, że to dobre dla studentów no i może wielkich pracowni projektowych, może na konkursy międzynarodowe. Ale ja widzę w tym trend, który ma szansę się przyjąć. Dlatego chcę go Wam pokazać i o nim porozmawiać. Trudno jednak mówić w techniczny sposób o technice tak wysublimowanej i eterycznej. Dlatego i ten post będzie inny. Zapraszam na esej o ilustracjach w stylu post digital. Jak pokazać coś tak ulotnego jak atmosfera wnętrza?

Jakżebym chciała tak o sobie napisać, ale nie byłoby to prawdą. Myślę o powrocie do korzeni czyli rysunku odręcznego - zainspirowałam mnie architektka Magdalena Sobula z Pracowni PE2. Jej rysunki są fenomenalne, a na naszym wnętrzarskim rynku wręcz unikatowe. Mam czasem dość tych fotorealistycznych renderów, bez wyrazu. Zastanawia mnie dlaczego szkice ręczne zanikają?

"Umiejętność rysowania potwierdza te zdolności i daje klientowi poczucie, że jest w rękach profesjonalisty."

Postanowiłam pokazać wam tą sztukę - bo takie opracowanie projektu wnętrz niewątpliwie ma walory sztuki. Magda udzieliła mi wywiadu i zdradziła kilka swoich warsztatowych tajemnic. Bardzo cenię ją jako projektantkę i jest też niezwykle sympatyczną osobą. Musicie ją poznać. Zapraszam do oglądania (wszystkie rysunki są autorstwa Magdy), czytania, ale przede wszystkim do brania przykładu. Jestem pewna, że Was zainspirują te niezwykłe szkice.

Przyznam, że miałam skojarzenia z denaturatem i Violettą Villas (pamiętacie tą piosenkę "ultrafiolety to jej podniety"). Podobno NASA polubiła ten kolor, bo ma kosmiczne inspiracje. Ja jak rasowa synestetka słyszę jak brzmi ten kolor - jazzowym tonem. Każdy kolor ma moc, historię. Ten też nie wziął się znikąd.
Pod koniec każdego roku ogłaszany jest "kolor roku". Bez względu na to, jaka barwa zostanie wytypowana jest to świetna okazja do rozmowy o kolorach.

Ciekawa jestem w jaki sposób prezentujecie swoje projekty? Czy istnieje jakaś alternatywa dla prezentacji projektu wnętrz inna, niż wizualizacje? Jak wiecie ja promuję tablice moodboard, designboard, ale wciąż szukam czegoś nowego? Jestem wielką zwolenniczką manualnych opracowań - chciałabym rozpocząć nowy cykl wpisów dotyczących prezentacji projektów wnętrz, czyli w jakiej formie plastycznej pokazać efekt swojej pracy. Dzisiaj DESIGN JOURNAL - mój autorski pomysł na adaptacje "Project Life" dla wnętrzarzy.

Dzisiaj o czarnej stronie zawodu projektanta - bo przecież są i takie. W swojej karierze zaliczyłam już kilka dużych kryzysów, jeden całkiem solidny epizod wypalenia zawodowego, parę blokad, trochę chwilowych niemocy. Wiem coś na ten temat, wiem jak to boli, dręczy. Rzucałam tą robotę i odgrażałam się, że zostanę operatorem migomatu (czy jak to się tam nazywa). Ale oswoiłam się, przetrwałam, przepracowałam, znam. I o ironio!, przygotowując się do tego wpisu dopadła mnie ta cholera. No to już lekka przesada, prawda? A może to najlepszy moment żeby właśnie przyjrzeć się temu zjawisku? Walczyłam z kryzysem twórczym cały weekend (tak pracuję w weekendy - odpoczywam w tygodniu) - patrzyłam mu prosto w twarz. Oto moja relacja z chwilowego kryzysu projektantki wnętrz. 

Nie ma nudnych kolorów, każdy ma niezwykłą historię, przekaz, oddziaływanie. Ten wpis miał być o kolorze popularnie nazywanym czekoladowym, ale przypomniałam sobie o tym, że ten blog ma mieć charakter edukacyjny, i że warto czasem sięgnąć do klasyki by pokazać coś niebanalnego. Dziś historia jednego koloru, zahaczająca o sztuki piękne - malarstwo i fotografię. Brąz o smakowitym czekoladowym odcieniu. 

Słyszeliście już „minimalism is death”. Nadeszła era maksymalizmu. We wnętrzach, w modzie, w sztuce. Minimalizm i maksymalizm. Są jak dwa przeciwstawne żywioły, jak ogień i woda, jak dieta 1000 kalorii i zapusty. „Less is more” czy „Less is bore”, a może „more is more”?
Rzadko piszę takie teksty, ale chyba pora na zmiany. Po prostu oburza mnie zdanie co niektórych o moim zawodzie – że to lukrowanie rzeczywistości. O nie! Oczywiście może projektowanie nie zbawi świata, ale przynajmniej zmienia go na lepsze. Napiszę to bo i tak nikt nie czyta, wszyscy oglądają obrazki, a tu się walczy o świadomość projektanta.