Jakżebym chciała tak o sobie napisać, ale nie byłoby to prawdą. Myślę o powrocie do korzeni czyli rysunku odręcznego - zainspirowałam mnie architektka Magdalena Sobula z Pracowni PE2. Jej rysunki są fenomenalne, a na naszym wnętrzarskim rynku wręcz unikatowe. Mam czasem dość tych fotorealistycznych renderów, bez wyrazu. Zastanawia mnie dlaczego szkice ręczne zanikają?

"Umiejętność rysowania potwierdza te zdolności i daje klientowi poczucie, że jest w rękach profesjonalisty."

Postanowiłam pokazać wam tą sztukę - bo takie opracowanie projektu wnętrz niewątpliwie ma walory sztuki. Magda udzieliła mi wywiadu i zdradziła kilka swoich warsztatowych tajemnic. Bardzo cenię ją jako projektantkę i jest też niezwykle sympatyczną osobą. Musicie ją poznać. Zapraszam do oglądania (wszystkie rysunki są autorstwa Magdy), czytania, ale przede wszystkim do brania przykładu. Jestem pewna, że Was zainspirują te niezwykłe szkice.

Przyznam, że miałam skojarzenia z denaturatem i Violettą Villas (pamiętacie tą piosenkę "ultrafiolety to jej podniety"). Podobno NASA polubiła ten kolor, bo ma kosmiczne inspiracje. Ja jak rasowa synestetka słyszę jak brzmi ten kolor - jazzowym tonem. Każdy kolor ma moc, historię. Ten też nie wziął się znikąd.
Pod koniec każdego roku ogłaszany jest "kolor roku". Bez względu na to, jaka barwa zostanie wytypowana jest to świetna okazja do rozmowy o kolorach.

Ciekawa jestem w jaki sposób prezentujecie swoje projekty? Czy istnieje jakaś alternatywa dla prezentacji projektu wnętrz inna, niż wizualizacje? Jak wiecie ja promuję tablice moodboard, designboard, ale wciąż szukam czegoś nowego? Jestem wielką zwolenniczką manualnych opracowań - chciałabym rozpocząć nowy cykl wpisów dotyczących prezentacji projektów wnętrz, czyli w jakiej formie plastycznej pokazać efekt swojej pracy. Dzisiaj DESIGN JOURNAL - mój autorski pomysł na adaptacje "Project Life" dla wnętrzarzy.

Dzisiaj o czarnej stronie zawodu projektanta - bo przecież są i takie. W swojej karierze zaliczyłam już kilka dużych kryzysów, jeden całkiem solidny epizod wypalenia zawodowego, parę blokad, trochę chwilowych niemocy. Wiem coś na ten temat, wiem jak to boli, dręczy. Rzucałam tą robotę i odgrażałam się, że zostanę operatorem migomatu (czy jak to się tam nazywa). Ale oswoiłam się, przetrwałam, przepracowałam, znam. I o ironio!, przygotowując się do tego wpisu dopadła mnie ta cholera. No to już lekka przesada, prawda? A może to najlepszy moment żeby właśnie przyjrzeć się temu zjawisku? Walczyłam z kryzysem twórczym cały weekend (tak pracuję w weekendy - odpoczywam w tygodniu) - patrzyłam mu prosto w twarz. Oto moja relacja z chwilowego kryzysu projektantki wnętrz. 

Nie ma nudnych kolorów, każdy ma niezwykłą historię, przekaz, oddziaływanie. Ten wpis miał być o kolorze popularnie nazywanym czekoladowym, ale przypomniałam sobie o tym, że ten blog ma mieć charakter edukacyjny, i że warto czasem sięgnąć do klasyki by pokazać coś niebanalnego. Dziś historia jednego koloru, zahaczająca o sztuki piękne - malarstwo i fotografię. Brąz o smakowitym czekoladowym odcieniu. 

Słyszeliście już „minimalism is death”. Nadeszła era maksymalizmu. We wnętrzach, w modzie, w sztuce. Minimalizm i maksymalizm. Są jak dwa przeciwstawne żywioły, jak ogień i woda, jak dieta 1000 kalorii i zapusty. „Less is more” czy „Less is bore”, a może „more is more”?
Rzadko piszę takie teksty, ale chyba pora na zmiany. Po prostu oburza mnie zdanie co niektórych o moim zawodzie – że to lukrowanie rzeczywistości. O nie! Oczywiście może projektowanie nie zbawi świata, ale przynajmniej zmienia go na lepsze. Napiszę to bo i tak nikt nie czyta, wszyscy oglądają obrazki, a tu się walczy o świadomość projektanta.

Czy można być projektantem wnętrz bez dyplomu żadnej uczelni?
Czy można znaleźć pracę jako projektant wnętrz bez oficjalnego tytułu?
Czy papierek z uczelni otwiera drzwi do kariery?
 
Czas rozprawić się z tym tematem. Nie ma jednej słusznej odpowiedzi, jeśli interesuje was moje to zapraszam do lektury.

Znamy wiele wybitnych osób ze świata designu i projektowania, które nie miały w ogóle kierunkowego wykształcenia, a odniosły sukces. Choćby architekci Tadao Ando, czy Carlo Scarpa, ikona designu Eileen Grey, czy znana gwiazda Jonathan Adler. Ale nie mówimy dziś wyłącznie o talentach, ale o wiedzy i tym, co ją potwierdza.
 
Musze wam się przyznać, że irytują mnie głosy kolegów, którzy utyskują na konkurencję odwołując się wyłącznie do tego argumentu: jak ktoś nie skończył studiów i nie ma dyplomu, to nie powinien się znaleźć na tym rynku, bo go psuje niekompetencją. O przepraszam, znam wielu z dyplomami, których sama chętnie wysłałabym na księżyc. 

Praca projektanta wnętrz to nie tylko sam akt twórczy - to wieloetapowy i skomplikowany proces, który też trzeba zaplanować. Jak zorganizować cały proces pracy nad projektem wnętrz? Chyba nigdy nie mieliśmy tyle możliwości, co dzisiaj. Oczywiście nie mam recepty na wszystkie problemy, ale mam parę patentów, które u mnie w pracy się sprawdzają i tymi chcę się z wami podzielić. To szeroki temat, więc ten wpis będzie dopiero pierwszym z tej serii.

Stwórz najlepsza dla siebie strategię, zarządzaj świadomie całym procesem, a odczujesz dużą ulgę i zobaczysz, że przynosi to wiele wymiernych korzyści.